Monday, April 30, 2012

Jare Bapa lan Biyungku

Jarene Bapa biyen...

Buwana iki amba lan becik
Neng endi-endi akeh ijo-ijo kang nyegerake ati
Akeh tirta mlaku apik
Bebarengan karo bayu kang ngodak becik

Nanging saiki...
Buwana iki rasane sumpek lan cupet
Wit-witan enthek tanpa ninggal anakan
Tirta ilang banjur asat
Kecaplok srengenge kang saya nyengat

Jarene Biyungku biyen...
Tanah lahirku iki subur lan makmur
Tandurane, podho jodo karo lemah sedulur
Adem, ayem pada sedulur

Nanging Saiki...
Apa sing subur neng buwana iki?
Lemah wis tandus ora guna
Alas sing kudue dijogo
Nanging malah dicukur tanpa roso dosa
Jebule buwana iki panas ra karuan

Duh Gusti...
Bapa Biyungku wus pupus yuswa
Lan buwana iki wus ngarasa tuwa
Sabendinane nangis...
Numpahno tirta ing plupuk mata
Mung penjalukan ngapuro sing kesiso

Mugo Bapa Biyungku anyem tentrem ing kana
Lan buwana Indonesiaku
Mugo enggal waras
Kaya sedia kala..


# Note ajja yahh... :)
Alhamdulillah, ku temukan lagi carikan kertas bertuliskan rentetan kata yang membawaku meraih Juara 2 lomba puisi berbahasa jawa dalam rangka bulan bahasa tahun 2008 dimasa Aliyahku dulu. Aku ingat, ketika itu aku memang telah masuk dalam Tim Jurnalistik di sekolahku, yang kerjanya bikin mading dan buat majalah sekolah (ihhh waooww, amazing). Bersama Dika, Tahdia, Kiky dan temen-temen yang lain dimasa emas jadi Tim Jurnalistik M2M. Jadi ceritanya gini, secara teman sekelasku sudah tau ya kalo aku ikut Tim Jurnalistik ini, kemudian ketua kelas dan wakilnya kelas SEPATU alias XII IPA 1, Dadang dan Lathif memintaku mewakili kelas untuk ikut dalam lomba bikin puisi berbahasa jawa sama bikin artikel berbahasa jawa juga. Awalnya aku menolak, mengingat saat itu nilai pelajaran kimiaku jeblok gara-gara kebanyakan aktivitas di Ambalan dan TJ (Tim Jurnalistik. red). hehehe. Tapi akhirnya tak iyakan dengan alasan, kenapa tidak dicoba gitu ya Nis... :D
Pas hari terakhir pengumpulan naskah, aku belum dapat ide buat yang puisi berbahasa jawa. Kesulitan je nentuin temanya apa!!! Akhirnya, pagi sebelum aku berangkat ke sekolah, tak sempatin semedi didepan komputer buat nyari  ide. Eh... langsung deh, entah dapat wahyu darimana tiba-tiba dapat inspirasi buat puisi itu. Semulus aku mengetik tuts-tuts keyboard hingga akhirnya melahirkan puisi yang berjudul "Jare Bapa lan Biyungku" itu. Meski lamat-lamat kubaca agak geje sih, apalagi bahasanya tuh yang campuran halus sama ngoko biasa. wkwkwk. Tapi tak apalah. Pas pengumuman, namaku disebut menjadi juara 2 lomba puisi berbahasa jawa. Kaget minta ampun. Mana mungkin gitu, yakin belum percaya aku. Setelah dipanggil aku maju diatas panggung dan menerima hadiah dari kepala sekolah langsung bersama para juara-juara yang lain. Bangga. Temen sekelas juga memujiku. Yah, aku hanya bisa berucap Alhamdulillah, ini semua aku persembahkan untuk kelas SEPATU tercintaku. Sejak saat itu, aku yakin bahwa aku punya bakat untuk mengurai kata-kata indah lewat puisi meski belum bisa maksimal. Akan aku kembangkan terus potensiku ini. Karena inilah kelebihanku. Terima Kasih ALLAH atas semua anugerah yang Engkau berikan padaku. Aku akan berusaha menutupi kekuranganku dengan kelebihanku ini. Semangatt terus, Anis.. :)
Share:

0 comments: